Okres międzywojenny

 

Po odzyskaniu niepodległości Polacy przystąpili do odbudowy państwa polskiego. Osada, jaką był Wołomin na mocy dekretu Naczelnika Państwa z dnia 4 lutego 1919 r. otrzymała prawa miejskie. Nastąpił rozwój gospodarczy miasta. W Wołominie w okresie międzywojennym dość skromnie przedstawiało się szkolnictwo powszechne. Istniały dwie szkoły podstawowe mieszczące się w budynku trzykondygnacyjnym u zbiegu ulic Wileńskiej i Długiej. W 1923 r. uruchomiono w mieście szkołę nr 3 dla dzieci żydowskich, która mieściła się przy ul. Warszawskiej. Jej kierownikiem był Ignacy Szayer (Szniawski), a od 1926r. Legionista Alfred Orwicz-Żyliński. Ponieważ na terenie osiedli Wołominiek i Sławek nie było szkoły powszechnej, a szkoły w mieście były ciasne, Towarzystwo Przyjaciół Osiedla Wołominek podjęło decyzję o budowie nowej szkoły w tym rejonie miasta.

W drugiej połowie 1936 r. wydano odezwę do ludności wzywającą do składania ofiar pieniężnych na zakup działki pod budowę szkoły. W latach 1936-1938 organizowano kwesty publiczne, zabawy taneczne, z których dochód przeznaczono na budowę szkoły. Za zebrane pieniądze Towarzystwo nabyło w listopadzie 1936 r. plac o powierzchni 6670m² i przekazało Zarządowi Miejskiemu. Aleksander Granzow ofiarował na rzecz przyszłej szkoły 4 parcele o powierzchni 40.000 łokci kwadratowych (tj. 13.340 m²).

            W połowie 1937 r. w Zarządzie Miejskim powstał projekt trzypiętrowego budynku szkolnego dla dzieci uczących się na jednej zmianie. 10 maja 1937 r. Kurator Okręgu Szkolnego Warszawskiego wydał orzeczenie nr I-12757/37 o organizacji roku szkoły – 7 klasowej z podwójnym ciągiem klas, czyli 14 oddziałów. Koszty inwestycji obliczono na około 200 tysięcy zł. Częściowo miały być pokryte z budżetu Zarządu Miejskiego oraz ze środków ofiarowanych przez społeczeństwo. Zdecydowano, że szkoła będzie nosić imię Marszałka Józefa Piłsudskiego.

9 października 1938 r. odbyło się uroczyste poświęcenie kamienia węgielnego nowej szkole.

Do wybuchu II wojny światowej wzniesiono podpiwniczenie, parter i część pierwszego pięter. W okresie okupacji hitlerowskiej wstrzymano prace budowlane. Znaczna część materiałów budowlanych: cegła, wapno, drewno przeznaczonych na wzniesienie budynku szkolnego została rozgrabiona przez niemieckie organy administracji lokalnej lub okolicznych mieszkańców.

 

Czasy powojenne

 

Po II wojnie światowej miasto zaczęło się rozwijać, przybywało mieszkańców, zwłaszcza dzieci i młodzieży.

W 1955 r. pracowały trzy szkoły podstawowe: TPD (powstała z połączenia dwóch szkół i mieściła się w obecnym budynku szkoły nr 4) oraz szkoła nr 1 i 2. Budynki tych szkół stały się przestarzałe, za ciasne, by mogły pomieścić rosnąca liczbę uczniów. W 1954 r. przystąpiono do budowy nowej szkoły planowanej już przed wojną. W 1957 r. rozpoczęła pracę Szkoła Podstawowa nr 3 mieszcząca się przy ul. Przejazd (obecnie Sasina 33). Kierownikiem szkoły został Franciszek Nasiadko. Pracę w nowej szkole podjęli nauczyciele: J. Bulik, Z. Chmielewski, H. Frontczak, J. Jedrasik, E. Napiórkowska, K. Nowak, J. Pysz, H. Rachuba, A. Skraińska, M. Bobowska, T. Kielak, ks. M. Kuzalski, F. Szturo, I. Zalewska, J. Malik.

Naukę w Szkole Podstawowej nr 3 w roku szkolnym 1957/58 rozpoczęło 509 uczniów w 7 klasowej szkole powszechnej. Klasy liczyły od 35 do 45 uczniów.

W ciągu dwóch lat działalności placówki zdobyto fundusze na ogrodzenie szkoły, ponieważ budynek postawiony był na pustkowiu. Okratowano okna zabezpieczając przed kradzieżami i włamaniami. Nauczyciele z uczniami posadzili drzewa i krzewy. W szkole opiekę medyczną sprawował lekarz szkolny, a higienistka dbała o higienę uczniów.

 

W latach 60- tych Szkoła Podstawowa nr 3 posiadała najdoskonalsze warunki pracy na terenie miasta. Szkła była dobrze wyposażona w sprzęt (stoliki, ławki), pomoce naukowe, takie jak: mapy, plansze oraz środki audiowizualne – radio, magnetofon, aparat projekcyjny do filmów dźwiękowych, rzutniki. Tu odbywały się konferencje metodyczne, narady kierowników szkół z całego powiatu.

Na terenie szkoły działały organizacje uczniowskie, takie jak: SKS, TPPR, drużyna harcerska i zuchowa, Spółdzielnia Uczniowska, Samorząd Szkolny, Młodzieżowa Służba Ruchu, PCK oraz chór szkolny, który uświetniał akademie szkolne, występował w zakładach pracy, brał udział w przeglądach chórów szkolnych. Szkoła była ściśle związana z życiem środowiska, nauczyciele w czasie zebrań z rodzicami prowadzili różne formy pedagogizacji, prężnie działał Komitet Rodzicielski.

Gruntowny remont i rozbudowa szkoły zostały przeprowadzone w latach 70-tych dwudziestego wieku. Zostały wymienione podłogi na korytarzu głównym, wykonano nowe ogrodzenie strony frontowej, rozbudowano pracownię zajęć praktyczno-technicznych, uporządkowano dziedziniec zewnętrzny i wewnętrzny.

Od 1 września 1978 r. szkoła podstawowa weszła w skład Zespołu Ogólnokształcących. Dyrektorem Zespołu został p. Tadeusz Dębek a zastępca dyrektora ds. szkoły podstawowej wybrano p. Janinę Bulik.

Przemiany lat 80-tych zaowocowały powstaniem NSZZ „Solidarność” Pracowników Oświaty. Podjęto próbę nadania szkole imienia Marszałka Józefa Piłsudskiego, propozycję tę odrzuciły jednak ówczesne władze miasta. Mimo to  dyrekcja wraz z radą pedagogiczną czyniły starania o wydanie zgody na nadanie szkole imienia Marszałka. W tym czasie zaszły zmiany w zarządzaniu placówką- dyrektorem został p. Kazimierz Chudzian, wicedyrektorami : p. Iwona Oleksiak-Koc (klas I-III), p. Henryk Ruciński (klas IV-VIII).

 

Nadanie szkole imienia

 

19 marca 1991 r. Szkoła Podstawowa nr 3 w Wołominie otrzymała imię Marszałka Józefa Piłsudskiego. Kurator Stefan Paszyński odczytał Akt Nadania, została poświęcona tablica pamiątkowa, pod kierunkiem nauczycieli młodzież przygotowała program poetycko-muzyczny.

W roku szkolnym 1991/92 klasy młodsze zostały przeniesione do budynku po przedszkolu na ulicy 15-go Grudnia, obecnie Piłsudskiego 51. Pomieszczenia nie były przystosowane do potrzeb szkoły. Wspólnymi siłami przystąpiono do modernizacji obiektu. Rozpoczęto  również działania mające na celu ufundowanie szkole sztandaru. Cały ciężar finansowy tych zabiegów przejęli rodzice zrzeszeni w Radzie Rodziców.

Uroczystości związane z przekazaniem sztandaru odbyły się 10 września 1995 r. Szkoła Podstawowa otrzymała sztandar z wizerunkiem patrona. Dyrektor p. Andrzej Motyka na uroczystej akademii zaprezentował i przekazał sztandar uczniom. W pierwszym poczcie sztandarowym byli: Joanna Czerwińska, Agnieszka Rębelska oraz chorąży Mirosław Szatybełko.

Z powodu trudności lokalowych klasy szóste w roku szkolnym 1995/1996 przeniosły się z budynku przy ul. Sasina 33 do filii szkoły mieszczącej się przy ul. Piłsudskiego 51. Stanowisko zastępcy dyrektora odpowiedzialnego za szkołę podstawową objęła p. Iwona Oleksiek-Koc. W roku  2000 mury szkoły opuścił ostatni rocznik ośmioletniego cyklu kształcenia podstawowego. W związku z reformą systemu oświaty i wprowadzeniem sześcioletniego cyklu nauczania podstawowego Szkoła Podstawowa Nr 3 od 1 września 2000 r. stała się samodzielną placówką z siedzibą przy ul. Piłsudskiego 51.